شب های روشن

برای دوست داشتنت شاخه گلی دارم که هزار سال بر لب پنجره به آفتاب نشسته است.
پیر دختر عشق آبی تو باشم
من تو را 82بار بیشتر از 28 سالگی ام دوست دارم
و این کمیت اعداد نیست که در کودکی ،2 از همه ی اعداد جهان سبقت میگیرد برای دوست داشتن.
اگر در کلاس اول ابتدایی ،خواندن را یاد نمیگرفتم
و شعری نمیخواندم
باز شعر نگاه تو را دوست داشتم
و برای نوشتنت به هزار مکتب سر میزدم
من تنها در جهان
امام محمد غزالی توام
کوله بارم چشم های توست
و یادم نگاه توست
زبانم شعر توست
تنم تن توست
اگر بار جهانم را به یغما برند
مرا بردند

تمام داریی های جهانم را از دست داده ام
و خالی تر از هر تمنایی
سبک تر از امام محمدغزالی
راحت تر از خورشید
فوران میکنم
و خشت های زمین را بر شانه هایم میخ میکوبم
که برای مرگ سنگین تر از زندگی باشم!!
آن جاذبه ای که زمین مرا، در فضا بکشد
آن میخی که زنگ نزند
آن خشتی که باران را قورت دهد
آن منی  که من را نگه دارد
آن شورشی که جغرافیای تنم را مصلوب کند
آن تاریخی که مرا بازمصلوب کند
و آن چشمانی که شانه های مرا بکشد
مرگ را سنگین تر از زندگی کرده!